
خوشا به حال کسانی که در فاطمیه کمال جِد و جهد را به کار بندند برای این که نام او و مصائب او را احیا کنند. نص قرآن این است. قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى ؛ ای پیغمبر ما به این مردم بگو: من از شما اجری نمی خواهم الا یک مطلب. آن مطلب چیست؟ مودت به ذی القربی من. بعد هم به روایت معتبر نزد عامه و خاصه، معین کرد و فرمود: أقرب الناس إلیّ فاطمة. خدمت به فاطمیه این است. کیست که عظمت مطلب را درک کند .
خوشا به حال شما؛ آنهایی که در تهران و اصفهان و بقیه بلاد، این توفیق را پیدا کردند که روز شهادت حضرت زهرا را احیا کنند. اینها اینجا نمی فهمند و به عظمت کارشان نمی رسند . دو وقت می فهمند: یکی دم جان دادن و یکی هم هنگام قیامت کبری. قضیه حـضرت زهرا این است.