شخص اگر چندین غسل بر ذمه داشته باشد، می تواند با یک غسل و نیت سایر غسل ها وظیفه اش را انجام دهد اما توجه به این نکته ضروری است که برخی از مراجع عظام تقلید مانند حضرت آیت الله خامنه ای، انجام غسل جنابت در حال حیض را صحیح نمی دانند .
راه غلبه بر نفس، محاسبه است. بعضی اولیای خدا یک دفتری همراه خود داشتند و هر کاری که می کردند می نوشتند، در آخر روز هم نشسته و حساب کارهای خود را می کردند که ما در این روز چه کردیم، چه مقدار اطاعت خداوند متعال را نمودیم، چه مقدار سرپیچی و نافرمانی کردیم.
خوشا به حال کسانی که در فاطمیه کمال جِد و جهد را به کار بندند برای این که نام او و مصائب او را احیا کنند. نص قرآن این است. قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى ؛ ای پیغمبر ما به این مردم بگو: من از شما اجری نمی خواهم الا یک مطلب. آن مطلب چیست؟ مودت به ذی القربی من. بعد هم به روایت معتبر نزد عامه و خاصه، معین کرد و فرمود: أقرب الناس إلیّ فاطمة. خدمت به فاطمیه این است. کیست که عظمت مطلب را درک کند .
خوشا به حال شما؛ آنهایی که در تهران و اصفهان و بقیه بلاد، این توفیق را پیدا کردند که روز شهادت حضرت زهرا را احیا کنند. اینها اینجا نمی فهمند و به عظمت کارشان نمی رسند . دو وقت می فهمند: یکی دم جان دادن و یکی هم هنگام قیامت کبری. قضیه حـضرت زهرا این است.
امام صادق علیه السلام فرمودند: تعجب می کنم از کسی که از چهار چیز بیم دارد، چگونه به چهار چیز پناه نمی برد.
بنابراین استشفای از قرآن مجید امری کاملا معقول و پسندیده است. قبل از پرداختن به سوال شما دوست عزیز لازم است نکاتی در مورد این آیه شریفه بیان شود تا با تأمل بیشتری در معنای اضطرار، موارد توسل به این آیه شریفه روشن شود.
جملۀ "أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوء" در قرآن سورۀ نمل آیۀ 62 آمده است که می فرماید: یا کسى که دعاى مضطرّ را اجابت مىکند و گرفتارى را برطرف مىسازد.
اگرچه خداوند دعاى همه را -هر گاه شرائطش مهیا باشد- اجابت مىکند ولى در آیه روى عنوان "مضطرّ" تکیه شده است، به این دلیل که یکى از شرائط اجابت دعا آن است که انسان چشم از عالم اسباب به کلى بردارد و تمام قلب و روحش را در اختیار خدا قرار دهد، همه چیز را از آن او بداند و حل هر مشکلى را به دست او ببیند، و این درک در حال اضطرار دست مىدهد. اگرچه چنین حالتی برای افرادی در غیر حالت اضطرار نیز وجود دارد، اما عموم افراد این گونه نیستند. آرى اگر انسان به این مرحله برسد مهم ترین شرط اجابت دعا را فراهم ساخته است.
خیلی وقت‌هاشده
است که به هنگام دعا و مناجات به آیه أمّن یجیب توسل کرده‌ای تا حاجات خود
را از خدا بخواهی. بارها و بارها با سوز و شور این آیه را خوانده و زمزمه
کرده‌ای تا بر استجابت دعایت تأکید کرده باشی، اما چرا این آیه؟! آیا دلیل
خاصی دارد که این آیه را در دعا تکرار می کنیم؟
