استقامت در سلوک

کسیکه یکبار نور معرفت به دلش تابیده و با دیدهء باطن ولو یکبار هم که شده  نگاهی به حریم حقیقت انداخته باشد، دیگر خود داری از پیروی راه معرفت نمیتواند کرد و به شوق کعبه آمال زحمت خار مغیلان را به منت می پذیرد و از پیمودن این راه خسته نمیشود تا به مقصد برسد.

از روی تجربه های زندگی برای هر کسی ثابت و آشکار است که یک مقصد عالی ،بخصوص که آن مقصد ،یک مقصد عالی معنوی باشد ،بدون کوشش و فداکاری و در یک یا چند روز بدست نمی اید ،بلکه بسیار صبر و تحمل و متانت و پایداری لازم دارد .

گاهی خستگی و نومیدی مانند کابوس و تاریکی صفحه دل مرد جویندهءحقیقت را فرا می گیرد و لشکر شبهه و ترس گاهی چنان حمله ور شده که بنیان امید و ایمان او را از پا در اوردن می خواهد ،لیکن در نتیجه استقامت و پافشاری ،شوق از نو در کانون دلش شعله ور میگردد و بالاخره کلید نجات و استقامت را که عبارتست از کوشش خستگی ناپذیر و همت مردانه و عزم متین است، می باید و فرصت را غنیمت می شمارد و گفته خواجه شیرازی را دستور زندگی خود قرار می دهد که :

کاری کنیم ورنه خجالت براورد 

روزیکه رخت جان به جهان دگر کشیم

منبع :استاد کاظم زاده 

اصول اساسی روانشناسی